Smaldeel van een streektaal

Haar icoontjes troonde glansrijk op dr tronie
toen ze stralend weergaf hoe de werkelijkheid vertekend is
in een eenvoudig lijnenspel
dat door de hand beschreven streken

de bladspiegel vervulden
met hoopvolle onbegrijpelijke
leestekens
slechts te beleven met
invoelende gebarentaal

--
R

nog eentje voor het slapen

Een dromer die nooit de slaap vatte ontwaakte in een werkelijkheid die pas met de ogen open tegemoet getreden niet veel anders bleek dan een nachtmerrie waar alles uit bedrogen was sluit hier mee sprakeloos zijn gedachten af met wat vers is verbleekt gebleken.

Overtrokken

De kustlijn scherp in zand verwreven grens
telkens overspoelt raakt
met zekerheden
dat het schuim van alle oceanen niet eerder beschreven waar
getrokken uitwisbaar heden uit bestaan
telkens opnieuw verlegd met duinen zand
in ogen die in de pannen veilig wanen
waar de wind der tijden geen vat meer heeft
op het gemis dat levenstekens schetst

Laat het maar barsten (op ijs gezet)

slechts in woorden uitgedrukt:

Je kunt stikken, het vertikken

weer verleren,

omkeren of verweren

in alle tonen kleuren,

geuren keuren

uit de grond van je hart

uit een molshoop kruipen

want er wordt heel wat

afgefloten voor het krieken

van de dag nog niet van dauw

ontdaan de merelkerel,

het hoogste lied,

de hoogste kroon,

zonder licht al luidruchtig

in de lucht.

Een klucht

toonbeeld van lente geweten

nog net geen achtenvijftig

'T was net voorbij vaals
het binnen komen nog frivool
glooiingen die steeds strakker
in de plooi getrokken nog
roomser speelser vromer
opgetogen ter hoogte
van gijsteren alsof of 't
vandaag een week geleden
stroomde calvijn in 't diepste
van zijn bedachte landschap
waar je nog gelukkig
nergens snelweg van kon zijn

strak rechtslijnig maar venijnig
in de leer stak zo de grote rivieren over
als ware het stalen hemelbogen
kwam godsleer naar boven
uit de herinnering aan
een vakantie in sint vith
frans kon je er al leren
evenzo als talenstrijd
met wat later bleek
nogal antirevolutionair

je ouders weer streng van leer
trokken met wat je allemaal
moest gerefoleerde een zondeval
vanuit een zomerkamp
met andere koorknapen.

voorkomend

Wil je me iets vertellen
voor je slapen gaat
mij een kort moment
in je gedachten
nemen voor je weg bent
zeg me dan al is het in je dromen of je me echt kent alsof je weg snelt uit beeld rent me niet kent
weet je dan bij het ontwaken zeg
dit was slechts om weg te komen
zeg gewoon dat alles echt wend
je me voorging niet verstaat
zeg me voor je slapen gaat
zeg me gewoon
ik ga het was te laat

toegespitst

op dode veren spant het erom of vogels nog beweren dat er nog wat valt te leren uit de rui waarin met de pennen beschreven het rechte eind staat overleven uit een barre werkelijkheid in ruil voor zomerkleding gedekt in luchtig vervliegend motief over mals nog niet tot vlees vermalen gras een broedplaats voor de schaaldieren die komen voor de eerste snede ruw en onvervalst

man van een wereld*

*Green; man of the world

Witte bodem

Witte bodem

witte lucht

witte bomen

wit gezicht

zelfs ik

zucht wit

ben kortzichtig

in dit opzicht

met mist,

met wat ik

in nevelen mis

Ruitelijk

Ruite^Rlijk

Verplaatsen van lucht

De hoofdzaak komt voornamelijk
tot uitdrukking in het strottenhoofd
hortend
stotend
bewegen
overwegend

luchtstroom met enig speeksel omkleedt uit het rood gapend gat
vanwaaruit een gehoorgang zich
van binnenuit
van buitenaf
trommeltrillend
bevend beschikbaar stelt
tot ontvanger van de bewogen
lucht waarin de uitdovende
zich uitdrukt
golflengte dempend noodlot meldt
dat slecht gesteld er een tekort
aan staande in stilte bestorven
lucht bestaat slechts beroerd
door eigen kracht een schepping
van de stomgebeukte oerkracht
als in een gedachte woedt

Het wij zijn het

Wij zijn nooit eens
het eens laat staan eens
meestal minder eens
of geheel oneens

2 boeken

1 reis
1 met flap gebonden harde kaft
2 een harde glad gekleurde flap
Even groot met jaren verschil er tussen in lag met gemak een grote crisis die in alle gevallen sneuvelen aan een verlies aan identiteit wat zoveel zeggen willen 1 is een ander 2 is 1 en 1 is geen ander meer zichzelf kwijt

binnen

Met de komst van een reisgezel
maatje kleiner voor de voorruit

werd de trage weg vooruit
geholpen
een weekendgast op dreef
genomen
meer indrukken in sneeuw
gelaten

vertrokken
kwam leegte inzichtelijk
met een holle frase over
hé die jij daar weer
klonk

Ons soort mensen

Mensen zoals wij zij
schrijven zich geen
duimbreed in de weg
trekken zich één
pennenstreek niets aan
van het moet gezegd of
erger nog verzwegen wij
luisteren gaarne hoe zij
weggeschreven zijn in
zichzelf weggebleven

Film

Het hangt aan je als de geur vanuit de bioscoop die je meeneemt zolang je leeft water dat je omgeeft je aanhangt gelijk leven een film dun doorschijnende laag je raakt er door bedwelmd zoals je de rest van de tijd die je glad strijkt tegen de haren in wetende het droogt op sprak het je aan dat de regen sneeuwt de hagel zingt op het glas en je vergeet iedere klank die ruikt naar de leegte van een zaal waar je alleen in zat een levenlang te bekijken wie je nooit zo erg ver van weg bent geweest.

dag boek

Ik lees nooit wat er staat
schrijf zelden hoe het gaat
maak nooit waar laat staan
waar het overgaat met gaan
vertrek uitsluitend afsluitend
de deuren en de ramen stuitend
met buitensluiten op het gevoel
hoe ik het zelden nog wel bedoel
met wat zeld'saam is geweest
of zoals hetzelfde terugleest

Door de tuin

Of juist vanwege het er om heen misleidend
het gewroet bleek ook de worm al op de vlucht
ik trok me af juist ja vruchtbaar een gedachtegang
waarop een molshoop op gevestigd was steeds

dieper graven leidt tot spitten
in het verleden veel zeer
veel onopgeloste zaken

die verschrikkelijk waren aaneengeregen
zilveren doppen koord voor de ogen
 en eerder gedicht de ziel
van de slanke hals beschonken
-van maagdelijk wit- in de fles
besloten helder vocht
dat na geleegd
de vogels op de vlucht joeg

blinkend in de zon rinkelend
door de wind het leven
in de kiem zo niet te smoren viel
uitgerukt ogenblik van de gerichte pik
die hard afgerukt werd met wortel enal

ontgrond het leven zou laten het ook liet
maar met dit speels gevogel op het zaaibed
met voorbehoudsmiddel genot schonk
aan mijn hand die daar de schoonheid
van het gewas genoot van menig bloem
ontstolen lot uit de knop

ontsproten dat onverwacht
de gestilde dorst op vrij eenzaam
gedeeld moment

Huiswaarts

De echo van het hart
weerklinkt in de beweging
even binnenkijken zwart
wit klopt ''t daartegen in

dat slaat toch nergens op-
pompend stromend op je kop
klopt het op wat het lijkt

stevig in mijn schoenen
staand waar is die strop
pech behelsend verzoenen
met wat me verrijkt
het vuile vaatwerk
mocht ik het nalaten
verwensend op mn zerk

"hier goed uitgerust zijn maten
te kort en klein gemaakte buizen
die stelselmatig met behuizen
het lang leven weldadig leidde
in onbaatzuchtig niets nalaten"

De man in mij

speelt minderjarig
mooi de sier met mij

woont me uit tot ik
gewoon ben met mezelf

misbruik dat zeldzaam
wordt veroordeelt

zo'n joch toch
heeft gebenul

met kinderrecht
geen strafbepleit

terwijl ik nu
tot mezelf veroordeel:

dat levenslang
geen vrijspraak kent.

Co pro

Het ouder zijn geen peuleschil met pit er in aansprakelijk voor vermenigvuldiging komt duur te staan in de verantwoording met een en al woord en oor een ding dat bij't leven hoort luisterend slapend op een oor terwijl de ander schelp speelt met een zee van tijd waar geen weet bestaat met lijf en leden van jezelf te zijn een deelbaar denken een mens dat zo nu en dan voor man speelt maar evenveel of vaker zelfs zich daarin verveelt met uitgerolt slechts geest met uitdrukkelijk die ene zin daarin waar niets in omgaat dan bestaan.

Boek mij eens

Gelijk een open boek
sla me
met het blad
eens om
om eens

blad het met
me sla

boek open
één gelijk
eens mij

boek
sla-
kom

Februari

Dat de jaren langs je heengaan
tot geen onderscheidt meer staat
tussen herinneren aan wat vergaan
gaat of nog leeft in vals klimaat
geslagen op wat zelden klopt
het weten en wat zeker te verstaan
geen plaats meer inneemt en verstopt
tijd verdringt met zijn in een begin
fase tussen bladval en de knoppen in

ik heb alleen je kop nog maar

Met m'n hoofd erbij houden
klinkt koffie zetten in de stenen mok
zo plaatsbepalend op het dikke eiken hout

de afbeelding daarop benadrukt
er is een ruimte in een lege plaats
in te nemen als bittere pil
het zwarte gat dat de dampende beker biedt
een afdronk die gemis inziet

een bakkie pleur dat leeg
gedronken geen vergetelheid biedt
aan de hond die na afdrogen weer in de weg zit.

de glansrol

Nu godshoop stinkend op de grote hoop rottend bij gezet wordt met de glansrol van de doden die lijken op het weke vlees waar geen been meer in te zien valt dat loslaat van de lijdende lijfelijkheid staat hulpverlenend hehoeftig bevend met watervrees de teen stekend in ijskoude zee waar zout aan kleeft spuitend uit de traanbuis

Ascal gaat

Er gaat een wereld voor je open
met waar het bloed gaat

stroomt de armoede krimpen tenen
gevoelloos onder de benen maakt zitten
het gewaar dat een lul inslikken gaat
staat de maag in brand
waar voor je al geboren was
een bloedplaatje is losgemaakt

tintelen de extrementen doorlopend doodleuk
smaakloos koper wat de tong behaagt
voor zover het een hartzaak is
dat kloppend door het leven gaat

U bent

U bent uitgeteld
want uitgereken u
steelt nu de show

linea recta

de kortzichtigheid ligt uitgestrekt
op ooghoogte te kijk
van lijn naar lijn een spel
de kale kille werkelijkheid
op loopafstand van het verschiet
is niets bekleed met niets bedekt
de huiver die doorlopend
waarheid preekt

Pig

Het ding groeit met de dag harder dan verwacht
iedere big wordt erom vermoord om stijf in het lid
de heren te laten in hun volmaakt bestaan
ze haten het varken in hun geslacht
maar vlees is vlees om eten te bevreesd
liet eerder al het kasteraat zonder ballen
zich slachten als beer nu geilt de heer
smachtend om het varkenskotelet
gesmoord watertandend onverstoord
in het behagen van de dames paren
die weer begrijpen waar het zwijntje jagen
op belust wellustig het zaakje buiten liet
dwalen in verhalen over zijn viagralul
die jonge heer die knap van leer
trok in de voetbalstadion  of
de kantine van de sportstulpje liet raken
in Zion met zijn ranke  golfclub

Laatste steentje

Hoe zou het zijn
om doodgewoon te zijn
je leeft dan niet meer
maar bent er gewoon

Hoe zou het zijn
om levensecht te zijn
je bent dan wel echt
maar leeft ook niet meer

Hoe zou het zijn
om er niet meer te zijn
je bent dan niet meer
maar minder misschien fijn

KoestR

M'n mooiste herinnering ben jij
mijn verleden
waarin ik wordt recht gezet

Houtbewerken

De speelman hield altijd
zijn handen klaar
nabij de ruiten
van het verlaten lokaal
in een nagebleven jongensdroom
weerkaatste nog een echo
van de bal terwijl
zijn lijf verstijfde
in het houtbewerkingshok

waaraan een heel leven
verder vorm kreeg
die hij onder handen
in zijn lessen onderwees

Schuil

Ze heeft iets van zichzelf weg
een glimp die in 't verleden leeft
vangt al haar gedachten af
met in netten gestrikte knopen
ontwaart ze niets
dan lijken op de dood
die haar af schrikt

een ongeluk dat op het leven lijkt
voorbij haar oplichtend zelfbeeld

een tijd geleden voor haar uitgezet ze lijkt niet meer
op wie haar omgeeft de leegte
die zij alleen nog vreest

Gemeenplaatsen*

*gelinkt

Waar het geniep heerst
stiekem zijn voor-oor-deel

oogst

alles niets meer is
men steeds meer
van horen zeggen wordt

Daar

broeit de gram bloeien

vruchtlichamen in het gezwam sporen trekkend

van vergankelijk verdriet

omwille van de eeuwige

eindigheid van spijt

_______________________2 bankjes smetteloos samen____________________________________
gedekt voor twee met velen
in het achterhoofd
maagdelijk blanco leven
gewist schaamrood
op de poot spelen

decor van verrommelen
horizonten in 't  heden

een rietkraag vol zelfbeklag
biedt gratis uitzichtloos
verdriet verdroten uitgegoten
verdronken genot
in leedvermaak

Een traan

Kan zijn geluk niet op
lees schrijf wat
uit mijn hoofd
vergewis nog even
ervoor stil staan
maak nu nog even
een weids gebaar
dat hoort zo
al fluiterend
lees nog even
toe gespitst

op woorden

Bekommer jij eens

Die hete bilpartij opgebouwd uit geslacht kalfsvlees
de volle borsten van 't malste lam
gesneden
de buik zo strak door varkenskotelet omgeven op gespannen voet
het weelderig gespierd staan trappelen
om het transport van door de been gezwikte paard

die slappe lul in overdadig kippenbout versmaad
de heerlijke kutstreek die je door dierenleed begaat

Tegen de tijd

Ik ben tegen de tijd
dat het gaat dooien

ben ik met heugen voor het bloeien
uit al op bezoek naar scheuten

haal ik voor de lente de winter uit zijn koude kleren gezet

zie ik zomers dik gekleed bloemtapijten uitgedost

in rap tempo de herfst versieren die ik uit mijn jongerjaren oogst

Ver één zaam (gekleurd)

(met dank aan een verre vriendin :-) )

Ver één zaam

nog in schepping
nog in de maak
nog te verstaan

in uiterst klein blieft
op een achterafje
rust een gevoelig punt
mij van gelijken, gerieft

't pijnlijk zuchten
maakt geen ongeneugt
met de weerkomst
van de zon en maan
geluwd desnoods
half op mij gericht
komt in mij tesaam

_________
klein impressief; geslauerhoffd en gevondeld

Groen electron

Ik ving'n stroomstoot
op getroffen door
een watermolecuul

waar dan ook zwierf
ook een miniscuul atoom
een rimpel plooide
het gemoed

dat haalde mij
nog uit de droom

toen ook ik nu
witlicht in zie

lees ik dat
door 't opgewekt
electron.slechts
het foton groener
schijnt het hart
sloeg om de drommel
daar harder om
dat klopt

Voorbehoed mij cel

________I______________
dun laagje rubber op het asfalt
het eeuwig wrijvend contact
schuurt de huid bij glijden
vangt het leven af  voor dalen
schept een veilige afstand 
geschikt communicatiemiddel
als tussenkomst zeg zekerheden
valpartijen vrijen nu eenmaal
bij het opstaan tegen 't geweten

________II____________
ik was die cel nog net geen vrucht
op het omslagpunt verdreven 
dat kind dat ongelukje  wijs
niet deelneemt aan bestaan

die man of vrouw die niet bestaat
ook niet doodgaat aan een kwaal
of uit mezelf  nog eens paar 


omdat god behoede me ik niet besta
daarom ook geen taal beheers 
noch spreken kan verworpen 
voor ik kwam het ongeschapene
het gedeeld genot in een kapotje

ossuarium

te hoog uit het dak gestegen
schedel aan schedel rusten
de hologigen hongerig
met loszittende kaaksegmenten

klappertanden zich verklampend
aan het overliggend ijskoud aangezicht

onberoerd en onbewogen leegogen
kassen in de krassen van hun geest
mensenlijken ooit geweest

spelen kandelaar gelijk of  Sedlec Ossuarium
knekelveld van teveel overleden talenten

die stomververveeld en stomverbaasd
de passie lezen onomwonden

van hun oorlogswonden
in niet meer te genezen gedichten

zeer bevrijdt uit het totaal verzwichte knekelhuis 

der gehoorgestoorde verdicht desolate woordberoerde misselikkers. 

De bel weer horen klinken die nooit een klepel had, 

klinkt mij thans als muziek in de oren

Het niets ontziend doordringen

't ijzingwekkend schoonzien

zilverglanzend bel 

bevroren glaslichaam

galmt klam besloten 

voor 't doven

bewegingloos uit ademnood

verwacht geen spijtbetoon

van een bevrijdend woord

daarin in woont tot dooi

lucht ongrijpbaar verdicht

dat in vlees doordrongen

leven geeft aan zwak licht

aanwakkerend schoon inziet

oog bewogen knipperend verblind

klampt ijs gehakt een wak water wat

ontsnapt de opgeslotene ademen laat

__________

Dit heet water

Wat mijn lichaam vormt
speelt verveelt uiteen
geslagen op mn huid

spatvriendelijk verdampt
een gedachte in het putje

droog mij af buiten volgt
hard gelag 'n ijsgang

dagen in het oosten

Er schijnt iets achter de horizon te gloren maar dat woord alleen verstoord behoorlijk in mijn dromen de inkleurende klanken die me eerder goor voorkomen in de eerste asgrauwe tonen die dat licht laat zien dra na't sluimerend ontwaken van de zon dat ontbeert het warme stralen dat zo gloeiend bij mij hoort wanneer de bloei weer in mij stroomt bevrijdt uit naarstig nachtelijk sluimer wat mijn ooghaar eerst versluierd aanzag voor de bron van leven.

(Voor een in de verte-
maar nabij lezend oog)

Leef mij

Lees mij als een afgedragen jas
mijn taal daarin onvruchtbaar
gewas verwelkt te bleken lag
in bitter koude nacht
uit het dorre kil
van het verstorven loof

waaruit de beukenhaagse verroeste staken
schaduwen rondwaren in rondtollend bleek gesmoelte

van teveel gezaaide overvloed verlept
gedijend baardgehaar van snerpend ijs
omgegeven rijp met elzen op de proppen

komt dat uitgeloogd het gore geeft
van brak en sijpelende kwel

vergrauwd tot roest bezoedeld het sneeuwwit
verlangen dat aan de stamvoet verstoven lacht
om kwinkslagen geslaakt door mezen

in de kronen van het eeuwig ruizen
waar geen zee van ruimte zich herschikt
tot getuigenissen van de voortvluchtige

wind bewogen zwart maar rood
opgloeiend tentakelwerk aan
het ochtendgeurend zwerk.

Zwaar ter hand genomen

waar guurt het sneeuwjacht zonder klagen
hoe de hoed de rand nog kan verdragen
door wind opzij geslagen maakt weerbastig
doordragend optornen stelt vragen lastig


nu met huid en haar verslagen rust
het zijdelings doortrapte klagen
fietsend langs de waterkant noch wal

gekeerd is wat gestuwd nog kruien zal
wordt gebroken door dikhout te verzagen
in haardvuur dadelijk uitgeraast mij kust

(Op mijn woord dat voor de voeten (neer-) ploft)

En maar aanstormen

We hadden het woord al
in de mond
voor het uitgesproken was
het omvatte veel aangrijpend

verstonden verstomd begrepen
aanstonds verkeerde wij

weer het schreeuwend
gelijk aan gene zijde

Het gedicht laten talen

Hang wat verloren om haar lippen
heen loop wat door haar zinnen
een lichaam in taal

om m'n weg te vinden
om te wandelen
waar woorden -voor-
staan als huisnummers om

uitgegeven te worden om nu
vanzelfsprekend te luister
te staan kleine halve waarheden

gevels waar de deuren dicht
ramen gesloten gordijnen dichter

avond zijn verlicht op
nauwgezette tegels valt
de nacht in luister

over het verhang waar zoveel
vol-uit-geschreven sterren
prijken in voort bestaan

ik zoek
in die zin
iets op
wat er niet
stond

Kant noch walvis

kaapt je rot en mol je zot

geel van schaamte zoek je mot

conservator ingeblikt verzot

vreet en knaagt aan walvis lot

weiger daarom geen blik meer

waardig aan een kar van zeer

rijzende zon die diep verzinkt

achter de horizon verdrinkt

in moraal gezien een dode zee

spoel de nikei door de plee

kommervol begaan eist hier tol

zolang 't spleet oogt in z'n bol

De gemeenplaatsen (plas sterk - kampioen verpissen)

De vrouw kent haar gemeenplaatsen waarop de man uitrust
het eeuwenoud gekrakeel breekt los met koersberichten
spanplekken om de huid in samen drommende  bekommernissen
geven rek en strekoefeningen voor de elastische geest
wel verdiende sappen en spijzen voor de gelaatstrekken
die de beesten koesteren in dit woest en wilder samenzijn
de schotschriften van de vermoeide trouwelingen
op samenzang voor de ontheemden in hun passiekleden
nemen basloopjes en maatsoortjes overspel op de koop toe
op de kilste plekken die de oogappels ontstelen
voor gemeenschappelijk vruchtgebruik te veel belezen
maakt het vlees tot nageslacht van wilde beesten
het mensenkind een werktuigelijk zinsverband
want uit haar gezicht valt sneu een ooghoek weg
gesneuveld voor een reuze gek soort mannelijk
mensbeeld dat zijn ledematen mist

Dag van leven

Dood bedacht het leven omdat het zich verveelde
leven dacht ik verveel me dood

er was een schilder die dat schilderde 

iedere druppel verf miljarden 

druppen samen het hele leven 

op het doek tegen het vervelen

sterf van het vervelen in angst voor even
niets dan het vervelen dan nog liever dood-
vervelen zoals velen voor zijn gegaan

een man in de woestijn voor veertig dagen

omdat hij zich verveelde zoveel zand een loper

 en de tijd is er niet na om na te tellen 

hoeveel zand er door zijn vingers ging 

heel het aardse leven in korrels 

tegen de verveling

voort zijn gegaan in het vervelen
waar veel leven in zit lijkt op velen
iets wat dulden met niets doen is

een kind speelde voor oude man 

omdat hij zich verveelde

zoveel jaren en te oud 

om nog te weten hoe 

het jonger was geweest

de leegte komt met het vervelen
waarin de dood zichzelf terugvond

Bedacht

Heb net een woordje bedacht
waar ik bedacht in zat ik
dag klonk daar toen ook
in door dacht ik te horen
kreeg hoe doordacht dat
klinkt niet echt bedacht
dat woordje dacht je niet

Aan het zoet water bekken

Ik ben hier aan de geheel witte dijk verknocht
Water aan de voet waar zwart geborgen

ligt het zware steen dat stevigheid biedt
aan dit vergezicht van het ondergelopen hart

geen wind te vinden een bleke zon speelt
vaag vermoeden hoe het is om verdronken

te beginnen aan de kruin beklimmen
waarover alles zich aandient
wat god de wereld naliet.

wegen die ik ging

Groen nog bladerde ik door
naamgevend aan het geboomte

bladval dat telkens nieuw leven gaf
schonk voeding tot het aarden in dit heden

met naar de knoppen gaan brak
telkens weer die lente aan

bron van al het leven
trok zich daar nergens
wat van aan als water

vloeide voort uit haar
tijdelijk wit bestaan

een loepzuiver kristallijne stof
die mijn heelal omgeeft ik smelt

daarvan geen weethebbend wat ik
bij aanhef van dit vers
voor ogen had dan de zwarte vogel

op de vlucht die lekker fris
sneeuw laat dalen op mijn gezicht

ik geloof wel in gesneden koek

Hap klare brokken en gesneden koek
liefst voor gekauwd opgedist
en voorgeschoteld ik geloof
wel in gesneden koek dat mij toekomt aan komt vliegen in de schoot geworpen voorspelt gespeld en bedacht om voor mij te denken ja ik geloof in god mag weten wie ik heb bedacht om mij te dienen voor mijn gemak het mag hij mag zelfs kinderen verwekken ter eer en glorie van mijn zijn de ik die ik die zoveel meer alleen maar meer wil zonder minderen niet meer minderen maar minder meer omwille van het geloof mijn geloof het geloof in dingen opgeschoteld voorgekauwd gesneden koek kant en klare brokken waarin ik mijn prototype het zelfbeeld mijn spiegelbeeld mijn evenbeeld het toekomstbeeld dat in mij voor mij door mij leeft voortleeft tot in eeuwig leven ik die koek heet brok lijk en uitgekauwd me zelf ja me zelfs verveel wat in mij rest aan twijfel waarin ikzelf slechts verkeer tendele.

Er is altijd hoop

Wie diepzinnig oogt is niet noodzakelijkerwijs

knapper

maakt in de regel
geen lange zinnen

komt vanzelfsprekend
goed van pas

taalt niet
naar dingen
die zijn

zinnen prikken

heeft in die zin
dan ook geen zin

om een zinsverband
te leggen tussen
het ontbreken
-daarvandaan-