dit is stil gezet; ik was wat uitgesproken.

9.3.06

Staccato, een vreemde vriend

Achter glas de bril verdwaalt
door teveel aan bladeren
speelt de drukte hardhandig
een geruchte stroom op gang gebracht

onrust is zijn reisgenoot
strak in het pak gezette carrière
succes leest uit zijn mooie kapsel
zijn oogt eerder nog vertrouwt

ja ooit was optrekken ons wild beest
over de steppe ‘t malse gras getrokken
steden deden onze ogen openen
nachtelijk mijmeren in een schoot
gebrand volwassen vreemd
hij spaart tijd uit in ons treffen

jeugdig woordboek bekend geraakt
dagen slenteren kort voor ons weten
het bladeren heeft zijn tol geëist

het eindpunt is voor mij halverwege
hij reisde zo als gewoonlijk verder
sneller naar zijn hand gezet
de ordeportefeuille leert glansrijk