Schuim der aarde

Schuim
zo prachtig is de kraag
die graag de kop op steekt
het smoelt wel leuk
maar is het niet!

Het schuim der aarde hoopt zich op
samen gespannen tussen de harde stenen
schimmel aan nagels van onze basaltenvoet

verstikt het leven in de kiem
dat er schuil ging in het begin
geborgen voor weer en wind

nu de witte kraag er vindt
die de das omdoet
wie niet goedbekkend
liever onder water
in onrustig deinen meezingt

Kleurenrijk

Een pracht van loomheid
tooit de boom
in fluister tonen heel hoog
bevlogen spant de ganze kroon
het luisterrijk met goud beloont

met watermannen wat gewilger
in verschieten of amandelbitter
geler schoon blijven geaard

in de stamvoet oeverloos gezwam
de spreeuwen hun tijdelijk woon
pal naast een door de tijd
achtergehaalde boom

staat loom geknakt de trotse peppel
gedoemd blank vlees in spaanders
verwijzend naar het eigen hart
een kerngedachte in spinhout gevat