Uit zon (der lijk)

Kijk zo licht het rijp
dat op de zonneharp prijkt
gelijk het alles met een zucht
wind schitterend lijkt

de vaalt wordt stralend
een decor en alles wit
als door een vlaag
van enkel lucht bewogen








(klik maar op de foto,
want de wereld lijkt zo
wel op zo'n
glazen sneeuwbolletje
op z'n kop. )

en ó ó o
wat eindigt dit vers zó zo

Deze dag daagt

De dag klaarde rozemarijn
geurend op het pimpelpaars

o horizon van 'n woordenschat
hoe nabij toch stralen
ochtendgloren kan zo ik

ontwaakt

zo'n korte stonde aan goud gelijk
mij verstaan zo ik al ben
volmaakt mezelf in deze zin

te zijn.

Dagboekfragmentatie van een leegloper

Hij schreef zijn pennenvruchten stuk voor stuk
uit ooft bleek ook zoveel troost zijn gedachtengoed
tot moes ook na de wintervorst het rot te rijp
met alles van 't verharde slijk tot spekglad

hoe verbazingwekkend lot toch langzaam op de bek
zijn bloemgelezen vlees hem na gedragen werd
de geest zat in de fles en hij had er 'n halszaak bij

Bevrijdend

Licht kiert door de mazen van de tijd
maakt de engte tot een smaldeel waar
verveelt nooit met wat het streelt
geeft ruimte waarin het besloten leek

zo bleek het ook in de weerschijning
een belijning van stralen in de hoek
geplaatste breking met het heden
een uithoeking van overstraalt geluk