Nader tot mezelf

ik sprak me aan
zag dat het goed was
om even stil te staan
hoe het was en wordt
nabij het verder gaan
stilstaan is bestaan
de klok die wijzer wordt
de wijzerplaat die wordt gepoetst
het uurwerk dat uitgewerkt wordt
de onrust die er uitgesloopt
alleen maar kristalzuiver aangedreven wordt
alles wordt niets is zoals het hoort
in deze tijdnood geledigd dragend
de tijd met mij sloeg in een polshorloge
een handenbinder waarin mezelf tollend hervond
de tijd heelt al aflezend zelfs de allergrootste
het allerhoogste de meest verschrikkelijke
waternood geledigd onder mijn vochtig oog
wetend dat het leven oplossingen en uitkomsten biedt
op een stervensbed biddend als een kind