dit is stil gezet; ik was wat uitgesproken.

24.12.08

Krieken


de vlijm scherpte sikkel van sikkel van de maan
geeft met haar stand de tijd aan de aarde
gelijk met het ontwaken van de kraaien
gitzwart uit het duister verhalen

de lantaarns met hun vreemde stralen
laten daar hun licht dovend overstralen
zo op het kantelen van de nacht
waarop de toppen van zijn kunnen
de winter zijn langste tijd erop heeft zitten
weer kan krimpen tot de dag

ontvreemd

steeds vaker ver
steeds verder vaak
verwijder ik mij
hier van mezelf