Met m'n hoofd erbij houden
klinkt koffie zetten in de stenen mok
zo plaatsbepalend op het dikke eiken hout
de afbeelding daarop benadrukt
er is een ruimte in een lege plaats
in te nemen als bittere pil
het zwarte gat dat de dampende beker biedt
een afdronk die gemis inziet
een bakkie pleur dat leeg
gedronken geen vergetelheid biedt
aan de hond die na afdrogen weer in de weg zit.
dit is stil gezet; ik was wat uitgesproken.
3.2.10
Abonneren op:
Posts (Atom)