Het oorverdovend landschap
stilt de honger naar de leegte
het gegeven gaapt vervaarlijk
straks overvalt mij nog die rust
gelijk een struikrover uit schaduwen
van hooggras nog beweegbaar
maar alras droog riet in de houtgreep
verstijft van aarde dat neerslaat
op de gehele stam korstmossen
zoveel zeggend zuiverend
een pennenvrucht van deze lucht
die door de kou bevangen wordt
het oog uit vlucht en huilt
tot het is genezen
naar een beeld van Herman Scherer
"penthesilea, 1925"