Climax naar draagkracht

Het is meer dan een mensen levenlang
me lief om wat het heeft doorstaan

maakt alles kort waar met doorbladeren
te klein het monotoon moment weergeeft

naar zichzelf neigend reikt dit aan
voorwaar geen noot in het voorbijgaan

een plaag waar bossen in verlanden
de beuk erin 't diep verlangen

verzonken woud heerser van zelfcensuur
waar de monocultuur tot niets vervalt

behoedzaam hoeden met wat behouden is

Levensloop

De schrijver aan de waterkant
trok sporen rond geworpen

indrukken waar hij zich bevond
uitdovend slechts voor zienden

die hoorden aan dit neigend vlak
waarop de tijd verstrijkt tot rimpel

ijlings wijkt voor al het fijne
dat zichzelf zwijgend verlegd

want wat dooft is vervagend
tot herinnering een cirkel

(weerlegd zich spiegelend aan water)