Tijd, Anton, is als een holle weg
vol schaduwbeelden afgewisseld
met overgangen van licht
als vlekken op je pad uitgestrekt
een klimpartij naar de top
die uitzicht geeft op een verleden
in een oogwenk van verstreken tijd
je weet nog bladzijden voor je uitgelicht
drijvend op een stroom van gedachten
naar een dal dat voor je ligt
een herfst zoals wij het noemen
is ruimte die rust geeft met weten
dat pad is ook gebaand voor velen
die jouw voetsporen willen zien
volgen is daar in geen doel maar
wel een richting die jou voorgingen
Posts
