kijk hier staan wij voor mijn zerk
waar ik nog eens in zak en as
verstrooid als altijd wordt geleegd
tot stof dat afgeslagen van de jas
de kruimel van het avondkleed
ik beeld me in een laatste hoop
op volgend jaar als zaad ter aarde
nogmaals wordt besteld met schieten
van de wortels uit mijn bestaan
terug keer aangeplant weer zerk
om iemand anders te bedienen
bij voorkeur dan een vrouw
om eeuwig in de sappen te beminnen
die stromend ons tot boom omringen
dit is stil gezet; ik was wat uitgesproken.
12.12.08
pose
dat allemaal voor de spiegel
waar anders zou je het voor moeten doen
een pose die je past een rimpel
die je in je gezicht uitlacht
verstomd van stralen met tegenlicht
je zucht eens diep wat uithoudingsvermogen
het kapitaal van eeuwige jeugd verliest
met schaamrood tussen je grijze haren
je weet het zeker ook die verlies je
de borst de buik als een gezwel
het kon minder maar komt aan
gesneld als tieten voor de slappe was
op de heupen begint de kont
al uit te hangen rond je taille
zoals uit je mond de hete aardappel
van de taal die geleerd je uitkraamde
bleek als je onderbelichte huid zo schraal
dat spiegelbeeld verhaalde veel
waar hansop gelukkig nog bedekt
van je tenen tot aan je nek
wat voor jij uitgestoken staat
van deze tijd zolang je alles
maar bedekt lijkt het net
maar is verval in enige laagjes stof
naar mate de huid meer verkreukt
de vorm aan neemt van scherpe plooi
waar anders zou je het voor moeten doen
een pose die je past een rimpel
die je in je gezicht uitlacht
verstomd van stralen met tegenlicht
je zucht eens diep wat uithoudingsvermogen
het kapitaal van eeuwige jeugd verliest
met schaamrood tussen je grijze haren
je weet het zeker ook die verlies je
de borst de buik als een gezwel
het kon minder maar komt aan
gesneld als tieten voor de slappe was
op de heupen begint de kont
al uit te hangen rond je taille
zoals uit je mond de hete aardappel
van de taal die geleerd je uitkraamde
bleek als je onderbelichte huid zo schraal
dat spiegelbeeld verhaalde veel
waar hansop gelukkig nog bedekt
van je tenen tot aan je nek
wat voor jij uitgestoken staat
van deze tijd zolang je alles
maar bedekt lijkt het net
maar is verval in enige laagjes stof
naar mate de huid meer verkreukt
de vorm aan neemt van scherpe plooi
Abonneren op:
Posts (Atom)