't is haar vergeven

Ze moet toch een keertje dood, het is haar dan ook vergeven. We komen allemaal, zaailing, uit een horlepiep en dansen naar de pijpen van de dood. Zo gewoon is leven als gegeven rekbaar tot het knapt. Dan snap je pas; pasop met leven, want afsterven is het begin. Dan, ach, het einde nadert, morgen ik, vandaag reeds gij. Wat moet je dan nog afscheid nemen van één ademtocht terwijl we eeuwig in geestrijk zweven, later als wij groter zijn. Want het beste op dit punt is om gewoon te gaan (geloven in een leven na de dood.)