de lente speelt een spelletje met mij zo uit de nacht komt bij 't ontluiken de nachtvorst nog bij"t ontwaken sluimerend op het prille groen waarna de lente zingend verder gaat ontdooit de dag tot bloeien toe instaat
Als ik later dood ben
wil ik dichterlijk zijn:
Hemelsblauw verdichten
in deze lijnen tot
nagelwitte strepen.
Los weer in de hoogte op
vanuit het niets
tot onvergankelijk leven.
Tot dan toe leef ik me in de regel uit.