het botert niet

Geshaked tussen mij en zuur gezicht
klontert uitgezakt en raakt verdicht
mijn mond verschraalt zoals bij elk
botert 't niet tussen mij en karnemelk
de zuurpruim die beroert inziet
dat geschift zijn ook verdriet

gebrand als ik ben op

ik ben even uitgeweid in die zin
dichter bij mijn wederhelft
een andere zijde van mezelf

ik ben gebrand op leven in
niet voor eventjes maar welft
meer in zoals ik delf

uitgediepte kennisbron
lavend aan mijn latente zijn
luimer ik hier in de zon
laat ik wel zijn dat is fijn

Leef gewoonlijk

Wakker worden
de achtertuin
het groen en daar
nodig wat aan doen

op zichzelf staan
maakt daar een punt
van langdurig stilstaan
je hoort de adem
door de bomen gaan

de zon zittend
op een oude stoel
moet verder gaan
terwijl alles stilt
hongert de schaduw
naar slapen gaan

Zoek

Ik heb zoveel dat ik er zelf
niet meer bij kan zelfs
van binnen uit bezien ben ik
mezelf niet meer dan dat ik
mezelf herken met wie ik ben
in zoverre ben ik mezelf
dan ook zoek in het rijk van
binnen dat ik
niet eens meer
met wie ik ben
ik bij mezelf
pas