Moleskines

ze ziet wel
iets in mij
dat baart
mij zorgen
van binnen
zien is niet
niets te zien
bloedrood
dan levend
kloppend hart
met wat
bewegen
heet dit
leven ge
woon ge
geven
zij de draad
ik de mijne

Afgezaagd

ik heb een boompje omgehaald.

Afgelegd tegen de belasting.

Teveel blad was 't vrij vertaald;

zo'n ondoenlijke verrichting.

Jaar na jaar een najaar vallen,

enzo de stoep tot een tapijt.

Heel m'n tuintje lie't vergallen.

Ik meende dan ook; nu is 't tijd!

om om te halen, wat jaarlijks groter

mij hindert in m'n winterrust.

Ik leggum om in de zomer bloter,

zonder ruisend bladerdek, gerust

de herfst van m'n leven te ontdoen.

Vallend op bladscheden met schroom

van alles dat naar voorjaar riekt.

De kringloop, zonder enig fatsoen,

toch al lastig zo 'n kinderdroom

die heel m'n levensloop verziekt