Steeds vaker tot de verbeelding spreken

Het kleurrijk geweten sluit
de armen om de slapen
die het hoofd
omvat geen slecht weer
zo het al vragen regent
tegen de glazen gevel
waar transparant wordt afgegeven
hoe helder het manco zich verkoopt

alles klaargestoomt en onder bloeddruk
komen de hartslagen de temperatuur tegemoet
met ademhalen is alles goed

Ten tafele gedragen

Zinsnede diep een wond aangelegd
daarom heen levensreddend handelen verricht
met woord voor woord te peuteren komt alles wat taalde aan het licht
het kroop dan ook waar het niet gaan kon men stond verstomd

te kijk gezet te leuteren "hier
deugt het niet er dient een oogje
in het zeil meer uitzicht
te bieden aan het gewag" en men
maakte er een potje van met kokkerteren hoe een schone zaak te maken van dit bloedbeeld

dat er zelf niets om geeft te weten weer gestikt tot wondes toe gedicht