Het stille einder nadert
aan weerzijde staat
het leven geknot vol gaten
me aan te gapen
mijlen verder verwijderd
van de oorsprong
waarin ik me bevind

ligt uitzichtloos geborgen
hetgeen geen naam mag dragen
getooid in flarden vergetelheid

Twee gedichten

Oogstrelen weerzijde
Iedere regel leven
Zinnen talen om elkaar
Coupletten zonder op te letten
Opgemaakte liefdesnesten

Woorden fluisteren accoorden
Rijmen kloppend in verweven
Omstrengelende armen en benen
Zonder weten voelend bloemlezen

In elkanders schoot verholen
Dronken van weelde in dit metrum
Zijn zij lijvelijk op vingertoppen
De huid vol aan het schrijven

Levende bewijs van kloppend hart
Dat de versvoeten samen oplopen
Naar een aansprekelijke volta
Zonder weerga één oog in oogcontact