Zat

Dagen waar ik genoeg van heb
je vangt wat aan of vangt eens mis
geen beginnen aan gebed zonder end
je merkt niet eens dat daar geen
tijd voor is je hebt alles gehad
en dat is niet niks voor zo'n vent
die niks uithaalt wat erin gestopt
niet uit z'n eigen hand gegeven is
dat leven nu eenmaal met of zonder
besluit kortom gewoon eindig is

Klare taal

als ik mij goed herinner was de zonsondergang blauw
een klare dag, woorden schoten tekort, gewoon
hij was opgegaan in de muziek waar geen mouw
meer zich leende om op te spelden hoe schoon

wegsterven klinkt dat niemand horen wil
zo ook het leven van iemand die in schril
contrast met zijn verdween als opgewekt
die'n vrolijke noot tot wedergeboorte strekt

verversen kan nog iedere dag in taal
waarin hij leeft voor in de eeuwigheid
als was het maar tot morgen schraal
troost, vergeten een jaar na dato spijt
_

soms heb je iets gemeen met iemand
die verscheen alweer, vertrok alleen
vlucht door herinneren overmand