Ter aarde

Haar aard in alle rust afgelegd

De grond bewerkt en terug gegeven

Wat haar nu toekomt

Ze slaapt maar waart

In mijn gedachten

Eeuwig spelend voort

Hé die jij daar!

Beetje vreemd tijdstip,
maar inslapen hoort nu eenmaal
bij de nacht.

Ze heeft me ingehaald. Even leek het er nog op dat ik zou winnen. Maar nee, nu toch laat ik haar beginnen in te slapen rond half negen.

Een hard gelag, al houd ik mezelf voor de gek met te stellen: Ja ze heeft een mooi leven kunnen delen.

Ondanks dat milt en pijnloos daar een stokje voor gestoken wordt, voel ik me verrader door haar nood gedwongen gaan.
Met haar in de steek te laten, laat ik haar spelend in her-inneren levend gaan.