De zon scheen
er geen schaduw
minder om te schijnen
in de tuin
waar anders
waar alles ruimte eist
speelt de tijd gedompeld
in het vooronder van de vrouw
die alles uit wat in haar leeft geen levensvreugde
dat mij nog naar het leven staat
bedachtzaam of bij het vallen van de nacht
een mond op mond beademing
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
