leven dacht ik verveel me dood
er was een schilder die dat schilderde
iedere druppel verf miljarden
druppen samen het hele leven
op het doek tegen het vervelen
niets dan het vervelen dan nog liever dood-
vervelen zoals velen voor zijn gegaan
een man in de woestijn voor veertig dagen
omdat hij zich verveelde zoveel zand een loper
en de tijd is er niet na om na te tellen
hoeveel zand er door zijn vingers ging
heel het aardse leven in korrels
tegen de verveling
voort zijn gegaan in het vervelenwaar veel leven in zit lijkt op velen
iets wat dulden met niets doen is
een kind speelde voor oude man
omdat hij zich verveelde
zoveel jaren en te oud
om nog te weten hoe
het jonger was geweest
de leegte komt met het vervelenwaarin de dood zichzelf terugvond