De kustlijn scherp in zand verwreven grens
telkens overspoelt raakt
met zekerheden
dat het schuim van alle oceanen niet eerder beschreven waar
getrokken uitwisbaar heden uit bestaan
telkens opnieuw verlegd met duinen zand
in ogen die in de pannen veilig wanen
waar de wind der tijden geen vat meer heeft
op het gemis dat levenstekens schetst
dit is stil gezet; ik was wat uitgesproken.