Het getij

Je raakt er van onderste boven
wanneer je er in verzeild

je laat gaan tot kopje onder
bijna een verdrinkingsdood

door ademnood herboren
komt naar boven
wat angstig

weggedoken ligt verscholen
op de zeebodem
wat in je leeft bleek
een zeester onontkoombaar.

aangespoeld verleerd
door't drogen weekdier
met een beweging

uit de kinderhand
in delen gebroken
jaargetijde ebt
overvloedig weg

_____________
Uit de havenmond ontstolen woorden
ebben in waterkolom opgesloten
langzaam door het zeegat weg
in een woeste overvloed teruggeworpen slibt
het vertaald gedicht tot schor

geschreeuwde meeuwen met slikken
waar het jongbroed zich tegoed doet

Gedeeld belang

Een hart dat klopt niet
alleen met pompen al
zit het daar niet mee

bespeelt op goed gevoel
gaat met bloedvloeien
immers niemand verloren

Als het weer morgen wordt

Zij languit gesterkt
maagdelijk wit voor mij
uitgespreid onbezonnen
tapijt glansende huid
mijn sporen toelaat
die ik ondoordacht
wadend achterlaat

beroert zij mij
als het morgen wordt
bespeelt het licht
haar lichaam zijdezacht
bedekt in stralend
vergezicht dat uitzichtloos
verdiept geen schaduw duldt
als het morgenlicht haar bedekt
trekt zij aan mij voorbij

waarbij ik stilstaand
tot druppel in haar schoot
ingraaf gesmolten tot diepte
punt kristalhelder
onverklaarbaar water.

uitlezen gaan.

ik lees haar alsof zij
erin uitgeschreven staat

de bolderik die de winter doorstaat
nooit uitgewaaid geraakt haar zaad
behoedzaam naar het leven staat

Ik lees haar gelijk ik las
in een verhaal waarin zij taalt

door veiligheid gebonden kiemt
sluimerend ten dode opgeschreven
vrucht ontwaakt in moedersschoot


ik lees haar alsof zij
erin uitgeschreven staat

te laat om nog ten gronde tegaan
bleek wat ik uitlas in het kiemblad
hier is de moeder doorgeschoten
haar nazaten in liefde dood besloten


Ik lees haar gelijk ik las
in een verhaal waarin zij taalt

samen ten onder invrieskoud zaaibed
opgesloten hoog verdroogd verstorven.

De dans van de bevrijden

wintermuggen tegen ieder jaargetijden
dansend op de het rijmen van de tijd
vervliegen in vervluchtte werkelijkheid
tegendraads wat weer en wind vinden
gelijk hun duizendvoudig elfachtig evenbeeld
in de schijn van zon en schaduwen verschuwen
zei aan zij in eeuwig zweven die ene dag
tot dood het bitter scheiden waar maakt
wat leven in een oogwenk zonder lijden
de koude trotserend bewaarheid

uitgewoord

De berk stokte wit
onderuit gehaald
de bijl hakte een begin
waarna het vellen sneller ging
dan opbreken in die zin
van omhalen in duizenden knoppen
in omloop voor de zon uit
weggevaagd het eeuwig ruisend licht
doorlatend filteren in schaduwbeelden
alle takken stakend achterwege
brekend in de regels
die het vliedend woord naliet
een boomskelet van ongehoord bewegen

vergeef me het sneuvelen,
wat zo van zelfsprekend ging.

Weer gedaan

Ik ben al eens daar boven geweest
de trap bleek een eenvoudige trede
ontstegen viel niemand me in de rede
rust alom zelfs gemis viel als een deken

Dwarrelend licht bewogen ontstegen

maar weer beneden was de sneeuw geruimd
het viel tegen met beide benen buiten
op die aangevroren grond me te bewegen
een val was gauw gezet net als de dooi

Alles weer niets voorspelbaar

de lente naderde de zomer
op de hielen gezeten door
de herfst joeg de winter
week als gewoonlijk alles op

Vervloog

de oude liedjes klonken als gewoonlijk
strierven maar op vertoon werden nieuwe gezongen
de stilte eventjes met liefde doorbroken
in bewogen foto's vastgelegd geheugen

Sneeuwwit

Ik ben de sneeuwwitte kerstnacht
die onder de hemelse sterrenpracht
blauw gekleed en kan anders niets dan oplichtend licht op mijn fiets
doortrapt in tegenwind uitgevlokt tot gestreken de tijd hier stokt
onverhoed de maalstroom geeft
die ontstuimig in mij leeft

Heim

Ontleding in 't heim wat uitgeplozen liep uit
op huiswee en gehuizenissen
iets wat heem maakt het uitheems

maar met huiselijk verkeer weer
heimelijk of beter heemwee
wat verlangen weergeeft

uitwisselbaar onthuist ontheimt ontvreemdt wat meer en is weer
gewoon van huis en heem met heim veel ach en wee teweeg brengt

ik kende iemand die duits sprak
heim heette nooit thuis was ontheemd leek en dood-bleek
heimelijk geheimenissen preekte
toen ik hem vroeg wat hij deed verdietste heimat door heimwee

hij 's niet zo *

* first of may (BG's)

in twijfel verrezen steeg in het lezen
het gedicht tot nieuw leven in geblazen
is het mogelijk om zijn eigen spiegelbeeld
te zijn in wezen rakend aan zichzelf
door glas gescheiden van dit dubbelleven
door groeien in het louterend lezen

ga tot de kippen gij luiaard

wees daar als de kippen bij
leer te lezen hoe in eenvoud
lichtleven gelouterd stro
in kippenstront tevreden
dagelijks een ei noch gij
wetend dat geen steek eerder
gisteren dan heden doorbreken

blij in het weten 

zien hoe sneeuw voor regen
verdwijnt in dagelijks kijken
hoe onbegrepen toch leven
uit het voorbije weer nabij
aangrijpend aard in dagenraad

Verzonken

zeer doordacht 't diepst

bezonken in wezen wit

mezelf uitlezend

Nachtblind

Het oogwit van de nacht
waarin de sneeuw lacht
je helderziend stekenblind
werd met wat je zag
eerst geboren wonderkind
een vleugelslag
verwijderd bedacht dit
is het tijdstip
waarop de uil wacht
schreeuwend doodstil
zijn prooi verscheurt
verstikt een lichtflits
het aanzicht

Woorden op drijfzand opmonteren

Ik zie de taan knagen aan het vastberaden
geen weet hebbend over besluitvaardig
alleen maar vastzit in voortgaand vastzitten
in drijfzand met er water uit persen
hoofdzorgen hebben waar kopzaken uitblaken
vaardig woorden met stemming maken door verzanden
met de kop erin steken weet hebben van dubbelleven
van onder wortel en van boven maaiveld
aren die een zucht slaken nabij de dorsvlegel
verlicht in vele bedden uitgezaaid bloeiend zijn
voorzichtig door de stijve hark netjes op de regel
fris luikend kiemblaadje van het wintertarwe naspelend
het dooit oogluikend sneeuw wegsmeltend

Maar waar was ik,

Gebleven is een ander woord
voor blijf iets voor of tegen
rugnummer zeven of gewoon voor
als je de tel kwijt bent
met er naast lopen kwam ik er niet
er voorbij ook niet gevlogen

als een wenk een vleugelslag
in het gezicht de klap die ik
opving om de stilte in te bewaren
toen die gegeven werd daarbij werd een ander woord voor wordt is

ondergronds

daar gaat het woel tekeer
wortelen de zwaarste bomen
het woei het hoofd biedend
graaiend in de staken stamt
het stramme overleven woest
gebarend in de orkaan die woedt
bladerend in scheurend schreeuwen
vallen afgerukt adembenemend vol
beschreven van najaars stormgeweld
het lover naar beneden tot een dek
waaronder grip en graai graag spitten

Klein onhoorbaar dingen naar overleven
weer voeding gevend met de regen
aan het gestel van doorwrocht gewar
dat boven ten hemelen en daaronder
naar het diepste water neigend

stillen

het zwijgen valt zwaar
in te lezen met liefde
gelijk leven spreekt

luister

hoor met liefde
spreek ik in alle talen
Luister bijgezet

sluitingstijd

Zo pal voor sluitingstijd
de schappen leeg
de nooduitgang vervaarlijk smal
Er is uitgeleefd vandaag kratten geledigd
ontdaan van levensmiddelen opgetast
op het plaatsje achter het pand,
dat iedereen verlaten heeft.
Een vanzelfsprekende rust die heerst,
maakt geen tevreden klant.
In het geval van calamiteit wordt gevreesd
voor een geslaagde ontsnappingstijd.
Duur komt het te staan
dat de kassa slechts verhaalt
van winst dat door zoveel schade
achterhaalt alleen de brandweer
dit nog terug leest.

het mist meer

weer trekt de aandacht witter weer nog meer
mist onttrekt wat ik net bedacht had weer
geen gezicht wordt waarheid meer mistig
de vrouw in het rood kleurt grauwer
daardoor dimt dompig  klinkt ook de slag
van vleugels waarvan ik dacht een snip
de snuit stak uit ik schrik daar niet van
het had in de verleden tijd moeten staan
dus ik schrok op van deze slag met stoot
die ternauwernood hoorbaar doordrong
tot mijn gehoor  gedempt tot nauwelijks
zichtbaar dier een vogel voor mijn plezier
waar ik nooit van verhaal want door de mist
mis ik de zekerheid in dit weer weer
om te stellen dat deze snip uit kreupelhout
de berm door schiet de greppel uit als hout-
snip wellichter gezien had het een grutto
kunnen zijn maar die vliegt nu niet te koud
is het hier geen gruttoweer het gaat zo
als de liefde met verdriet nooit vervliegt
het beeld hoe misteriger je het ziet hoe meer
je met dit weer in mist nooit zeker ziet
of gevogel je wel voldoening geeft
met wat het heeft in het benoemen
wat je toch niet zeker mist of ziet

Overstijgend aan ons zijn wij

Gedicht is nooit gesloten
geopend nooit gedicht

de hand beschreven gevat in horen

de woorden uit de mond ontstolen

de ogen gelezen geheel ontsloten

in het gedicht de vingers geraakt

in het couplet de hand gelezen

in de regel het oor gehoord

in de woorden de mond gesmaakt

in de lettergreep de ogen gevangen

viel letterlijk ieder letter

doorlopend op de plaats

waar alles onverstoord

geraakt hoorde;

gedicht geheel getroffen

puinhoop in huis

Knopen gehakt in hout
spaanders in het rond
maar nergens vuur
een aanrecht overvol
van vuile vaat dient
nergens toe waar lust
ontgaat de boekenkast
de zin daarin stapelt
meters dik de lezerszin
met het hoofdkussen
gevuld van watten zacht
vraagtekenend voor
geschreven was het onder-
goed dat wasgoed was
het huis op z'n kop nu
gemoedrust zich verstopt
treedt slapeloos gebaren-
taal stomverbaasd het verhaal

40.000

hoeveel doden kost een mensenleven
om te slachten als oud vuil vergeven
hoeveel doden mag één mensenleven
kosten om dit kotsen over dierenleed

ach guts

acacia ik beende er een vrouw in uit
haar schoot uit hout spleet mijn gedachten
met benen als schachten verdiepte ik
de symboliek vertederde het beeld
uit de muziek in medeklinkend hameren
op het geweten van de guts die uitsneden
mijn lust uitbeeldde waar in ik uitgehakt

Alsof het vloekt

Twee tinten klaren bij
elkaar voor schut gezet
schreeuwende contrasten

die met wat wil wel pasten
wisten zo aanstotelijk zeker
hoe aantrekkelijk lelijk

het gelijk aantoont van leven
dat alleen de ongerijmdheid
sprekend met dekken hun gelijk

in het schemer kunnen behalen
waar alles grijs in duizend talen
onverklaarbaar beminnelijk streelt

Wit voor de ogen

 ik zag de kleur vandaag verdwijnen
op de gedekte voedertafel alles wit
liet het zuiver sporen daarin verdwijnen

alles afgedekt leek de wereld
eindelijk uitgesneeuwt te vlokken
een kleine werkelijkheid die in mij leeft

een leeggeroofd klein  roodborstnest
waarin ik uitgebroed mezelf bezie
in de wintertuin  vervlucht tot ijle pluim
opgeluchte ijskoude schim die zichzelf uitleeft

Uit mij

Ik zag een bladzijde uit
mezelf ontstaan vol
geschreven op de nerven
vergelen toen het losliet
was verlies niet spraakzaam
maar stierf gewoon weg

Hart aan de wandel

Je wilt het niet weten hoe hard
aan de wandel ophol geslagen is
met twee slachtig over zeer
gebaande paden te modderen

in sporen die geslagen zijn
vanaf de begaanbare weg waarop
je uiteindelijk weer op smal spoor
plaat voor plaat terug gezet wordt.

rondom heen werd veel geveld
dat oordelen verdiende maar blijft
overeind dat ene bestaansrecht
dat zeer terecht gezegd mag weten
hoe goed beslecht het lezen

door met andere ogen gepaard
kan gaan in samen gedeelde woord
dat een opstand in bomen verzet
tot verscholen leven in 't bos
wat schoonheid was in 't beleven

Smak gemaakt en opgeraapt; de fotograaf verslaat.

In fruitige bewoordingen drukte hij zich uit,
naast vieze peuk en uitgekauwde kauwgom.
Was de goot een welgelegen plek?
Nadat hij van verbazing de knopen
uit zijn veters had gelopen,
verstrikt geraakt
waar het hem maar raken kon,.

viel hij ter aarde. Een smak met smaak
zo opgeraapt naast al het vuil,
dat eerder voedselbank dan vuilnisvat,
een zegen was om als disgenoot
bij aan te schuiven in deze goot.

Hij genoot daarvan,  toen hij er achter kwam,
dat woorden steken laten vallen van de tong.
Geloften holler voor hem uit snellen
dat de weerklank  in de echo daarvan.

Met de schoenen aan elkaar geknoopt,
verstrikt naast bed waar hij met pretoogjes
verhaalde van zijn rottende voetzolen
en andere verhalen over hete kolen.
Waar over hij gelopen had als eieren
gebroken toen de duiven voor hem vlogen.
Hij ze floot met zangzaad strooien.

Vergeten dat alles in zijn leven vastgelegd,
half vergaan zo negatief of afgedrukt,
de schoonheid van het menselijk lijf
hem met het oog daarop bedroog.
Door overal zijn naam te plakken, 

iets wat hem altijd op de hielen zat
achterhaalde hem zo opgespoord,
uit een kartonnen doos die hij vergat
te ruimen uit de kamer met het slot.
Daar de museumkever belust op vraat
ronddwalend, zijn zilveren munten uitsloeg:

zeldzaam was zoveel vrouwelijk naakt

in elkaar gezet spontaan genezen

dan viel af te lezen uit zijn kluis

dat als een huis stond stil verzaakt

door alle plichtplegingen bewezen

In de roos

Een nachtvorst deed er wonderen bij
bleek blauw licht toveren in volle maan
naar het scheen voldoende om
voort gedreven te gaan

op afgeslagen wegen vergeven
van de sporen van leven
met moeizaam waden om 't overleven
was al luisterend te leren

vergeten waar de hondsroos bloedrood tooide
veel uitgegraven werd al fluisterend
tot op de bodem uitgediept
de tijd verliep wel met nagesproken woorden
die er niet toededen

zwijgend in twee monden ingebed
lip lezend zo vanzelf-sprekend was
er geen afscheid voor vaarwel te geven.

Drie s-en

Ik zocht het woord er 's bij op. Vond er geen die er op kon lijken.
Hoog uit twee, soms nog een derde verderop. Maar nooit op rij.
Ik ben te raden gegaan op plaatsen waar ze wel bestonden
als ongeschreven wetten. Ooit in verband gebracht door een planter
die er iets mee voor ogen had. Nooit in de rij, in tegenstelling tot verband
dat het achterliggend bos wel had.

Zo stonden deze bomen aan de waterkant.
Daar ben ik dus tussenin gaan staan, één punt makend
op de lijnen van gelijke afstand tot de bomen.
Zeg een driehoeksverband. het driebomenpunt
waarop al een wichelroede stond. Geduid
met stokjes was het plaats om te vertoeven.
Er rees een woord op uit de grond,
dat ik alleen verstond.

Door drie essen in verband te brengen met het vreemde gevoel,
een omvangrijke vierde die daar buiten stond.
Schoonheid van omvangrijk formaat, een hemels silhouet
dat schril afstak tegen de grijze hemel.
 
De raadgever was een enkelvoudige stap,
vanaf de doorgaande weg goed te aanschouwen.
Een kuil aan mijn voeten begroef nog een droef
relaas en hield een zwijgplicht er opna.
Ik zwichtte voor de helderheid die mist mij toonde.

Op de weg terug vanuit de bomen boven aan het talud,
verdween een man, die boven alles verheven stond,
met een aangelijnde hond, ik had dat kunnen zijn,
in wezen schimmig, ook zoals hij verdween.
Uit het zicht verdreven door de kracht te weten;
er zijn zoveel tekenen die met essen in verband,
zichzelf bewezen achtte op vertrek.

Een afstand die zich schept uit de bodem van het hart
waarin zoveel in de grond gewerkt geweten
telkens in de herinnering brengt wanneer ik
die plek van drie s - en voor me zie.

Geheugen

Het is niet het verleden dat beklijft
meer het geheugen dat verwringt
verkrampt de geest in 't heden verstijft
terwijl herinneren ons heden toezingt

Platte vlak

Het zwarte blad en daar volop
uitgeschreven ter nauwernood
te lezen wat tot op de nerven
nauwkeurig weergegeven stond
was de belijning van leven 'n
handschrift dat zichzelf wist

Spel van de kleine dingen

Spade in de uitgewoonde grond kruiwagen vol vergane stront
het weerkeren van de bladmoes ogenblik verzanden in de poes
niets te maken alles pasgoed op gevoel van maatwerk moet

bij inkeren de imker te leer vragen hoe eenvoud met dit weer
er voorstaat gelijk inkorven  ook herhuisvesten onbedorven
de winter doorstaat als de kippen opgeleukt boommerken aanstippen

tegen het voortschrijdend rot op afgezaagde tere plekken met slop
waar je van alles uit kunt trekken zolang de je onberoerd de stekken

met een oogje en een hieltje oud bewortelbaar goed bereid hout
gewas het vruchtvlees wast met schone handen blij verrast

Mooi bevlekt maar bijna uitgeschreven lek

Zie hoe machtig schrijven onderdrukt.

een vulpen die niet meer spoort legt
zich uitgelekt te rusten uitgeschreven
rijpt de korst de kroon gortdroog in dop
tot inktzwart puntig uitgedost verstopt

ragfijn gegeven puur bladgoud
te lezen vallen de sierletters nog op
zo ooit bekoorlijk toonde zwierend
de linker schrijvershand getooid in regels
tussen haarlijnen door beschreven

een schrift met liefde voor papier
waarop te lezen viel hoe droog
door vilt bevroren stond wat eens
lispelend in stilte voorover gebogen
door vochtiger lippen werd gewezen
ntens zuiver door'n tong besproken

woord

Zovol

valse verwachtingen die hij wekte
dat een kinderschare spontaan ontstond

alles was in liefde met iedereen te delen
vele vrouwen liet hij daarin welgevallen

waarin bezwangerd door zijn zwanenzang
een wak met rondom ijs hij iedereen liet zwemmen

zingend in bevrijdend verlangen dat dat hun toekwam
dronken in de woorden dat water ruimte schenkt.

De mooiste mensen

laat je achter als je verder gaat
geen traan die ik erom zal laten
ze kozen er zelf voor te leven
te sterven waar ze het laten
liefde leven delen en weer gaan
blijft de geur een glimp een klank
van hun bestaan in mij bestaan
om verder daarin door tegaan
wijsje woordje of akkoordje
daarvoor altijd door zal gaan

)RS(

Mijn wandelende stok

vier uit de voeter gesneld
hield alles bij met vluggeraf
zijn voor de stokken uit

zonder trappers fietsen
kon zij aan zij zij ook
stilstaan opgetogen hijgen
een tong uitstekend
laten zijn kon zij

oren die naar de hemel
stonden opgelucht te horen
spelden vallen blaffend door
iedere schel met meer gegrom
territoriumdom  besprongen

op de koop toe bastaardhond
kerngezond afgedropen lafferbeest
haar ziel uit het asiel gekocht
zelden meer plezier in gooien
dan gehad met bal en stok
domweg gelukkig het vrije veld gunt
gesneld uitgeschreeuwd en afgelopen
wat je al niet met de dood kunt
bekopen en achter je aan blijft lopen

Hart gelucht

schrok een ongeluk

vaat verkrampt stuk

opgerekt weer gezond

zonder dode hond

opgelapt opgeknapt

afgeknapt doorgetrapt

afgestapt weer bezeerd

pijn gelapt bloed betrapt

weggegaan doorgegaan

opgestapt echtgebroken

jaren geleden doorgetreden

lekkend gebrek geleden

weer gelapt opgeknapt

afgestapt doortrapt

mis mn hond

toch weer rond

haar graf gestaan

uitgediept opgepiept

in 't verschiet foto geschoten

afgedropen opgeschoten

afgelopen doorgelopen

stilgestaan gat gedicht

hartgespan geen gezicht

opgelicht de zon zien gaan

dageraad bittere smaak

koffie graag

afdronk stonk

thee gesmaakt

groen gemaakt

diepe zucht

hart gelucht

mis mn hond

waar ik haar vond

ligt de wortel bloot

dood gebloed

zwaar gemoed

boos gewroet

bijl gezet aan de voet

moed geput uitgeput

opgediept weggeschept

opzij gezet afgezet opgezet

die rare pet die net

nog recht de klep

weer hield slecht

afgewaaid afgedwaald

afgelopen afgeschoten

afgemaakt vers gezet

nieuw gebed binnenpret

levensecht

pad geslecht

rug gerecht

de vaat gedaan

weer gewoon

aanrecht schoon

Het liever niet vers

beter zag ik een gedicht besloten
om de mondhoeken krullen
dan stijf van woorden
in het gelid besproken worden
richt liever het bestaande in
met niet van nieuw te onderscheiden
dan het duur betaalde
waren woorden beter af te vallen
van het verrotte blad
dan eeuwig hard gebeiteld te zitten
op de grafsteen van een rijke
meer verliezen dan me lief is
met het leven dan het uitgeven
van postume zaken aan de dood
liever dus een glimlach toveren
dan een grimas worden in een lied
beter worden met niets om handen
dan rijker worden met meer verdienen
waar ik alleen maar armer van wordt
zonder geld mezelf te moeten verzinnen
is leuker voor de ozonlaag die zon
verschaft om in mee te zitten
dan verbrand in ander verband
een kapitale fout te maken
met verteren van vleesresten
natuur waar ik tendele uit besta

Rustplaats

Een eeuwigheid rust

gespreid uit in bladerdek

van mijn achtertuin