Ik ben al eens daar boven geweest
de trap bleek een eenvoudige trede
ontstegen viel niemand me in de rede
rust alom zelfs gemis viel als een deken
Dwarrelend licht bewogen ontstegen
maar weer beneden was de sneeuw geruimd
het viel tegen met beide benen buiten
op die aangevroren grond me te bewegen
een val was gauw gezet net als de dooi
Alles weer niets voorspelbaar
de lente naderde de zomer
op de hielen gezeten door
de herfst joeg de winter
week als gewoonlijk alles op
Vervloog
de oude liedjes klonken als gewoonlijk
strierven maar op vertoon werden nieuwe gezongen
de stilte eventjes met liefde doorbroken
in bewogen foto's vastgelegd geheugen
dit is stil gezet; ik was wat uitgesproken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten