Ik ben de sneeuwwitte kerstnacht
die onder de hemelse sterrenpracht
blauw gekleed en kan anders niets dan oplichtend licht op mijn fiets
doortrapt in tegenwind uitgevlokt tot gestreken de tijd hier stokt
onverhoed de maalstroom geeft
die ontstuimig in mij leeft
skip to main |
skip to sidebar
bekommer jij eens om je eigen vlees
Zoeken in deze blog
Labels
Dood in de pot
(26)
gek van woorden
(2)
gevederde vrinden
(5)
godsgeklaag
(3)
hartslag
(6)
Niet vers
(1)
nieuw leven in blazen
(4)
nieuw leven inblazen
(4)
notenkraken
(9)
ode wie ode toekomt
(2)
rauwverwerken
(13)
S. dulcamara
(7)
slak maar laks lijken wij (op elkaar)
(1)
tekort aan tijd
(6)
u bent
(2)
van nature goed uiteraard
(8)
Whale Wars
(1)
vergrijzend heden
statistics
Ik doe ook maar wat.
- ®
- Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten