Drie s-en

Ik zocht het woord er 's bij op. Vond er geen die er op kon lijken.
Hoog uit twee, soms nog een derde verderop. Maar nooit op rij.
Ik ben te raden gegaan op plaatsen waar ze wel bestonden
als ongeschreven wetten. Ooit in verband gebracht door een planter
die er iets mee voor ogen had. Nooit in de rij, in tegenstelling tot verband
dat het achterliggend bos wel had.

Zo stonden deze bomen aan de waterkant.
Daar ben ik dus tussenin gaan staan, één punt makend
op de lijnen van gelijke afstand tot de bomen.
Zeg een driehoeksverband. het driebomenpunt
waarop al een wichelroede stond. Geduid
met stokjes was het plaats om te vertoeven.
Er rees een woord op uit de grond,
dat ik alleen verstond.

Door drie essen in verband te brengen met het vreemde gevoel,
een omvangrijke vierde die daar buiten stond.
Schoonheid van omvangrijk formaat, een hemels silhouet
dat schril afstak tegen de grijze hemel.
 
De raadgever was een enkelvoudige stap,
vanaf de doorgaande weg goed te aanschouwen.
Een kuil aan mijn voeten begroef nog een droef
relaas en hield een zwijgplicht er opna.
Ik zwichtte voor de helderheid die mist mij toonde.

Op de weg terug vanuit de bomen boven aan het talud,
verdween een man, die boven alles verheven stond,
met een aangelijnde hond, ik had dat kunnen zijn,
in wezen schimmig, ook zoals hij verdween.
Uit het zicht verdreven door de kracht te weten;
er zijn zoveel tekenen die met essen in verband,
zichzelf bewezen achtte op vertrek.

Een afstand die zich schept uit de bodem van het hart
waarin zoveel in de grond gewerkt geweten
telkens in de herinnering brengt wanneer ik
die plek van drie s - en voor me zie.