Schipperskind

Waarom ben jij zo
koersvast over oceanen heen geschoren om tot je doel te komen terwijl je nu zo stuurloos stil opgesloten voor anker aan lager wal afgemeerd ligt?

Wat baart jou nog zorgen waar al het ontij is ingenomen en wereldwijs geen kusten meer voor jou terugdeinzen, waarop jij gestrand je toevlucht zocht?

Waren overzees geen vluchthavens om veilig in te varen? Of was het vreemde ook te zout voor jouw ogen die aftastend zochten naar houvast?
Zonder dollen waarop jij je aan de kaden kon laven aan gemoedsrust.

Er trekken meeuwen voorlangs de ramen. Ik zie je, zonder dat je aanstalte maakt, alweer vertrekken waar geen bestemming nog naar taalt.

(Hij zet zijn vensters altijd open voor het slapen gaan uit angst in zijn dromen te ontwaken en daar voor altijd in te blijven voort bestaan.)