oversprong

aan de schaduw die mij benadert zie ik dat het licht mij wordt ontnomen
in een even naderend beeld dat in verte nog mijn evenbeeld leek
staat nu van ganse harte uitgelezen mezelf in peilloos diep verval
het verbleekt het spiegelend vlak dat ik zozeer moest vrezen
het eeuwig terugkerend weten van wie ik in meervoud moet lezen