De ochtend kriekt

Ik was al wakker en wat ziek
niet dat je dat ziet anders
dan boven het gloren van de dag
een donkere wolk me het zicht ontnam

het hartgespan maakt rare sprongen
de laatste dagen ademnood ten over
met het ruisen van de zee
in beide oren vogels zingen

het licht uit mn longen
terwijl ik mijmer over de bodem
van mn bestaan waarmee decennia
zijn vergaan in teelgewassen

ogenschijnlijk vruchtgebruik
vertaalt in een laatste kruiwagen
puin op de schop genomen en afgevoerd

behoudens een stam die alles overleefde
de boom van goed en kwaad geveld
tegen mn voorportaal te drogen gezet

omwille van genezen van het hart
wordt hier een nieuwe adam uit-
geschapen als evaluatie van heel
het leven opgehoopte vergiffenis

om op de deurmat je schoeisel
mee af te vegen zo rond pasen
is dit een afgelegde goede vrijdag

waar het lijf op wacht. Verwond-
ert aan één zijde lijkt vocht op
dauw van de nacht blinkend
aan een speerpunt