De maan legde een strijklengte
bleek spoor over de waterpartij
we liepen zowaar afgemeten
in de pas voorbij glad en nat
wat onvolkomen groen
het voorjaar door genietend
met ouder worden toch nog
onverwacht nauwgezet dit
zoals de beuken van aarde
afstromen in bedenkelijk
stram wortelgestel
ontbloot geheel onthouder
spelend op de toppen
van hun kunnen
kroongetuigen zijn ze
van lente beelden
bij akkers op de vlucht
voor voorjaar bloeiers
ze bieden houvast
aan mijn oogopslag
bij het voorbij gaan
hoor je stilaan stevig
rust uitstralen en zie
waar het allemaal op
uitloopt in de houtwal
met niet meer dan dat
achterstallig
onderhoud plegen
___________________
gisteren in de zon stonden nog wat plantsoen medewerkers te keufelen over plantmateriaal: "Er moeten treurbeuken in, want die spiegelen zichzelf beter in de ogen van een ander bij het ontbotten. "
dit is stil gezet; ik was wat uitgesproken.