Men is hierin ietwat te algemeengewoonte getrouw één groot leedwezen
met een hang naar een doods verleden
denkend aan't lijf met teveel oogleden
het schijnt het moet men blijft verkeren
in de kringen rond de nacht met spook
uitbeelden van de schaduwen die dromen
men mist zover men wist zeer onbegonnen
het blijft maar steken op een idee
het leven is gegeven en genomen néé
het leven is geronnen bloedarmoede
het is wat men noemt tezeer te moede
de woede om de onmacht heen geslagen
hoe toch met lege handen en lede ogen
alles is aanschouwd wat wordt ontnomen
is binding de schakel die wordt ontbonden
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten