Naadloos

Het was stil vandaag
niets sprak mij nog aan
de rust zat oorverdovend
vlak op de spiegelende overzijde

geheel en al uitgebuit
stak geboomte schril af
in de uitgeputte diepte
de verlokkelijke keerzijde

riep zwijgend door het gewelf
zie hier de hemel ondersteboven
is slechts een trede uit het heden
op het smalle pad een strookje
aarde dat in de vorm van gras

aan de voeten gebonden
nog houvast biedt om het teniet
aan overdaad van nietszeggend
heden het hoofd te bieden
met wat ik daar verder in zag

was nu met zoveel woorden uit het platte vlak
met de voeten getreden een grote leegte