Geduld is op (de pof)

Ik was versteld, wat draadjes los,
geraakt, het trof me. Zo pasklaar,
bijna spiegelbeeld. Ik zag meneer
perfectie wel even zitten. Stiekem
verscholen. Gebukt onder teveel

zelfvertrouwen liep de zaak uit,
hij was toch al gesloten, er viel
een sleutel aan de verkeerde kant
uit het slot.er was een hoop
gebroken, scherven brengen nu

eenmaal brood op de plak,
terugkijkend zat er een steekje
los, daar ben dus geen steek mee
opgeschoten, dit vers had beter
niet gedicht, achterwege kunnen
blijven, niet dat het er veel

toedoet maar als je het afdraagt
raakt het ook versleten.daar raken
mensen radeloos van. Ik heb
behoefte aan wat rijggaren.