als een oude eksternest
verwart het leven met de klacht
komt iedere lente weer tot staan
ontbreekt de meimaand uit
het fluitenkruid
terwijl de aardbei roodgloeiend
loert om op kraaienvoer te gelijken
ontspringen rankend langs de staken
junidagen nog schuchter bloemloos
naar de zomervragen of het hart
denkend toestaat hoe helend bloed
moet vloeien van het uitgeknepen
gelaat dat rustig huilend
leedwezen uitstraalt
over zoveel twijfel over zekerheid het spoor volgend
leidt naar volgend jaar
hetzelfde ritme dat tegenstaat
It's just me
after a heart attack
It's stil just me
the sameway always
Posts
