Ik ben even

Nu we op de kop af zijn
Geen woord teveel meer
Taal wonderwel is
Ben ik uitgeteld
Een rekenwonder
Letwel ik ben
Dat hoor je weinig
Meer eerder was
Op de kop getikt
Dat schietop
Zeker weten

Uit gewoon te

Om hier gewoontegetrouw
te verblijven

heb ik niet
ben ik niet

't is meer het overleven
dat onredelijk verdelen
van de aandacht

die ik geef
niets blijvends
op het oog

dan de gewoonte als een krot
op instorten beoogt
met jaren overeind te blijven

staan waarvoor je staat
maar daarvoor eigenlijk
een bouwval was een woon
gewoontegetrouw uitgeleefd

Wat doet een man

met hartfalen
hij doet de dingen van de dag
daar leert hij van te achterhalen
waar de oorzaak van de kwaal lag

lavend aan de borst niet te genaken
laat hij zich leren hoe het gras
voor de voet weg te maaien
voorkomt dat hij teveel hooi
op de vork neemt om verder te dragen

ziet zwart voor wit in tegenlicht
verblindt het contrast verhogen
leert de dynamiek van afkijken aan

raakt speels geslagen met de aarde
wikt de bodem plant wat aan
ervaart weer groei in al die zaken
bikkelt graniet een nieuwe vorm
aan laat de steen het oog weer
strelen verbiedt het rijpen

dat van de tijd de overhand krijgt
onder samenhang van de zingende lijster
legt hij z'n oor te luister
in het nat gras
dauw beklijft
voortvluchtig even
nog
-hij ontspant- zijn hart

neemt de zeis ter hand
scheert een dag

Stilte

Dit
landschap leer je uit je hoofd
tot in de eindigheid gewoon
door rijtjes op te dreunen
jaarlijks overgeschreven regels

vervelen naar een punt geneigd
met alles eender niets gelijk
met de weerwil van het repeteren
uit het hoofd te leren valt hier niets

in goede aarde omgezet met ploegen
wordt de zon de grond in gewerkt
komt de kilte van de kaalte
uit de vlakte aangesneld

wintersweer dat hier beslecht
vecht tegen beter weten <-in->
weerwil van de oogstfeesten
wordt alles uitgelezen recht gezet.

morgen

Je laat een indruk achter
die blijft wachten omdat jij verder gaat dan je er bij stil
staat ongeacht de verwachting
die maakt met één handgebaar
weggeschreven of het gedrukt staat daar gisteren of vandaag

Vrijwel, overal.

Tussen de tegels
Bloeit onooglijk klein vetmuur
Als je er opvalt

Een melkdistel alleen
Vormt een heelal eenzaamheid
Op de volle straat

Liefdesgras staat hier
Uitzonderlijk rijk met mij
Samengevat te zijn

Uitgerekend

Alsof je door iemand uitgelegd wordt
slagaders vertaald door dik en dun bindweefsel vormen
de huid een kijkkast vormt
met te veel dichtgenaaide gaten

rode strepen van de kinderhand
die uitgeschoten lijnenspel nalaat te tekenen
ja zo loopt de hartpatient genezen
van zijn falend slaan roerend
met zichzelf begaan
een lot te bezegelen
dat litteken heet
zuchtend verder leven

NUT

Zo heb je in een klap iets om voor te leven nu de dvd box van neil young is uitgegeven een bewijslast van de vorige eeuw ontwaakt je leeft uit een verleden dat vast en zeker wordt beschreven door een tijdgeest die zijn nostalgie weergeeft voor eeuwig leven, zij geprezen.

hartzaken

Waar liefde nestelt
als een oude eksternest
verwart het leven met de klacht

komt iedere lente weer tot staan
ontbreekt de meimaand uit
het fluitenkruid

terwijl de aardbei roodgloeiend
loert om op kraaienvoer te gelijken
ontspringen rankend langs de staken
junidagen nog schuchter bloemloos
naar de zomervragen of het hart
denkend toestaat hoe helend bloed
moet vloeien van het uitgeknepen
gelaat dat rustig huilend
leedwezen uitstraalt

over zoveel twijfel over zekerheid het spoor volgend
leidt naar volgend jaar
hetzelfde ritme dat tegenstaat

It's just me

after a heart attack

It's stil just me

the sameway always

alles op (zijn tijd)

Geluk is uit z'n kom geschoten
een pijnlijk bewegingsapparaat aangepast in afgepaste passen maken ligt het nu beentje gelicht
op straat voor het oprapen

als stadsparkbankje weer rechtop
gezet voldoet het tot grote voldoening
van de overige vondelingen
de trekharmonica en
zijn bedelbriefjes verkopende evenknie

beide armlastig voor het straatsbeeld
nog nooddruftig verlegen
om een geschikt paspoort
zij aan zij zitten zij
de gelukszoekers naar een vaderland op moederaarde
bovenop

waar zij naar zoeken met z'n allen
stilleven als straatmeubilair

ze missen nog het ventje
van de overkant dat dak- en
thuisloos speelt in de welvaartsstaat.