leven is water in een andere vorm
eerder nog was ik gasvormig één
één met het geheel verdampt uit velen
kwam in de lucht met velen tot één
de atmosfeer mijn kraamkamer daar kwam
ik tot leven in de neerslag die het geeft
mijn geest gecondenseerd tot druppel
als neerslag van mijn lichaam viel
uit de hemel neer in een tijd van leven
ik rechtstandig soms door wind bewogen
met geluk en anders in de storm
in dwarse richtingen verstoven bleef ik water
al was ik daarbij ijs gelijk of warm water
de temperatuur liet mij mezelf wezen
bewezen als de regen viel ter aarde
of te water en werd weer
een met alles wat me raakte
ik was water en herinnering
soms danste ik een kort moment
voor nabestaanden als vertraagde opname
even van het oppervlak los geraakt
als druppel in verbinding met het hiernamaals
een nabeeld dat niemand ziet dan in een oogwenk
van verdriet ben ik even die dansende traan geweest
mijn oceaan waarin ik verder onlosmakelijk leef
versmolten weer tot één geheel van tijd ontdaan
het cyclische proces dat in een seconde duizend jaar telt
en met duizend jaar slechts de fractie van deze seconde
weer teruggeeft als anders toch weer druppel
in de dampkring met ontelbare denk ik uniek te zijn
in de hang naar aarde, de stijl die iedereen vorm
tot huid van water vormt door druk van lucht
en zwaartekracht de leeftijdsgrens aanreikt
mocht ik niet al verdampt in de zon al gas
en nooit meer vloeien als het water ik zou
het sterven er niet voor willen laten
Posts
