M'n CV is het einde (nabij)

het stroomt
wel daar heb je een punt
iedere ochtend bij't ontwaken
klopt het weer
warm als wat

ik kan er mee vooruit
komen maar meer ook niet
daarom ook eindelijk een punt
gevonden die ik plaatsen kon

maar nogwel wat scherp
vanonderen dus komaan
daar was ik wat tegen gekant
dat is zo afgerond en weg-
gevijld werd dit punt geveld

opdat ik hem dood-
gewoon kan zetten
waar ik hem zetten
wil als die zit

heb ik toch een doel
behaald met rondpompen
van dat levensvocht

een strijd gestreden
het ging gewoon
over leden en lijf-lijk
heden de koude drukte
zat van 't meeslepend
stromen door 't systeem
®

Geen oog om te ontwaren

de bode aan de overkant
vernam zonder omhalen
dat hij is uitgevaren

een gouden glimp nog verder
naar het scheen dit spoor
een schim dat zo verdween

voor zover de horizon
uittreden gewaar werd
bleek uit nabeelden

voor zover dit oog kon
reiken met dichterbij
halen wat verdween

was alles verzwegen
stemde af met legen
van verstomd gemoed

De harde return

(het is als op de plaatjes waar de boer op ploegt. Links vette regels, rechts gebroken tot op de kluit. )

(jezelf ophemelen
tot je er bij neer-valt)

mensen die hun eigen wereld scheppen
tussen twee oren beklemd
weten veelal niet wat ze missen

uit hun dromen uit hun slaapstand
ontwaken ze te vaak zonder opties
als een functietoets
die hen naast een escape
de mogelijkheid biedt te kiezen

iets om terug te keren
of meer geavanceerd
een optie alles te deleten
met weer opstarten opnieuw

Gelukkig weet ik vanuit mijn venster dit
en mis dus niets van deze functietoetsen
die geen uitweg bieden dan een hoop
van hetzelfde met waarvoor je kiest

Onsterfelijk vers

Je ging gewoon nog levend weg
nam niet eens de laatste trein
naar je werk of god mag weten
waar of je vergeten wordt

je stond niet eens maar zat
laat staan hier in de weg
met weggaan en gedag

trek je hoofdzakelijk de deur
maar nooit je leven eruit weg
dus je vertrek is tijdelijk
er wordt op je gewacht

Uit gevonden wat ik zocht

van huis uit thuis

zat ik hier nog eventjes te peuteren
op mijn gevoel iets
dat uit de lucht gegrepen was

thuis in alle dingen dit van huis uit

voor dat het te laat was
vogelvrij verklaarde

groot gebracht in huizen

holde zo de leegte uit
tot dat ik er geen gat meer in zag

huist er ook zoveel in mij

Nakheel

Dit woord wil wat van mij
ik neig te denken in superlatieven

hoger te kijken dan wat god wil
meer nog dan de toren van babel te zijn

spraakverwarrend in de woestijn
te staan daar voor mammon speelt

groter dan de schijn een groot gevaar
instortend op de rand van het kapitaal

of was het totaal of misschien wartaal
dat daar geschapen de ondergang liet prijken

in wolken krabben de wind tegen
zich in het doorgeroeste
vastgeroeste harnas om laat keren,

we leren nooit iets uit de oude talen
dan dat we Babylonisch zijn gebleven

een koers verleggende leegte van dit wereld-
beeld dat vergrijst ontgroent teveel met poen

opdat dit wonen hier leren leven is
met vage vormen van een schrikbewind.
---

III.
van het schrikbewind.
Navel staren is een hoogtepunt

De vernuftige edelman

I

________in die zin bevrijdt
had hij wel dichter kunnen zijn
maar sloot dat uit in woorden
want iedereen gaat toch
vanuit zichzelf dood

iemand die vanuit woorden komt
(of.. niet uit zijn woorden kwam?)
hoort nergens thuis dan in taal

huist daarin en leeft het uit

echter;
ik hoor daar niet
thuis woon daar niet
dichter-
bij maar woon
het gewoon uit
________________________
II

zo sprankelend fris----

de vlucht omhoog was rap
genomen gepaard en tot mij genomen
waar zij ontboezemend bij was
darde ik rond haar lippendienstig
wat vliesvleugeligen betaamd-

en

er speelde vreemdsoortig kloppen
dat het hartgespan weer laakt
maar leidde niet tot gewenst gedrag
verstijfde niet en hing wat af

ik hing
de slappe was
(werd) buiten
gehangen of gesnapt
de uitvlucht vanuit het wezen
de man genezen van zijn lust
droop- af- van de gelei
dat koninginnen maakt
maar vandaag even niet
de bruidsvlucht gaf

Hij nou ja hij

zijn half bedekte bovenlip
spotte schaamteloos met leven
een krul niet om zijn mond
hoekt uit maar meer
om haar dat staat

er groeide dan ook langer wat
tussendoor dat vroeg om snoeien
belangeloos sliep hij daardoor
met stijfsel tot in zijn puntjes

verzorgd zijn dat liever
maar wel omhullend
het uiterlijk vertoon

pas wanneer hij sprak toonde
hij zachte rose zijn gehemelte

verzilt genoegen________

de zee braakt
en slaakt een zucht
van verlichting
in het ochtendgloren
zwijgt dood

't is zwaar het door-
brak water
veroorzaakt
waar in het ver-
leden veel ver-
stild zilt ge-
leden werd
leek traan-
vocht strijd
lust tot ver-
landen in genomen

het baart en kraamt
maar voort in-nemen(d)
-want alles kraakt-
- in de voegen -
- van dit tijdgewricht-
- slaakt diepe zuchten-
- in de gedichte kreken-

zeebanket

zo op de zeereep van deze dag
doste zij zich gezapig

alle kleuren van de regenboog
waren nabij een eindeloos gebaar

het smaakte mij, het paste goed
en wel voor zover wij in water waden

de noodkreet

de schreeuw die keihard

door het schedeldak brak
niets tot niet
ontzield de pijn uitsprak
van lijf en leden zat

voorbij verdriet
dat niets meer ziet
voor wat hier breekt
zichzelf uitspreekt