De lijnen die leiden naar het hart
zijn in helderwit omgeven
komen veelal uit het niets
maar spannen altijd samen
om te komen waar het omspant
de kern die rood van warmte
straalt op gevoel de liefde uit
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
bekommer jij eens om je eigen vlees
Zoeken in deze blog
Labels
Dood in de pot
(26)
gek van woorden
(2)
gevederde vrinden
(5)
godsgeklaag
(3)
hartslag
(6)
Niet vers
(1)
nieuw leven in blazen
(4)
nieuw leven inblazen
(4)
notenkraken
(9)
ode wie ode toekomt
(2)
rauwverwerken
(13)
S. dulcamara
(7)
slak maar laks lijken wij (op elkaar)
(1)
tekort aan tijd
(6)
u bent
(2)
van nature goed uiteraard
(8)
Whale Wars
(1)
vergrijzend heden
statistics
Ik doe ook maar wat.
- ®
- Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten