Uitblinken

Gelijk tranen in tegenlicht
bungelend aan het oude hout
niets vermoedend spiegel spelend
van een door de wind bewogen
maar vervluchtend wereldbeeld
waarin iedere herinnering dooft
die bij het ontwaken veelbelovend
nog eeuwig leven aanhing

versimpel

Wie niet bezield ook niet verliest
zijn geest verlegen in verschiet
niets meer ziet dan groot verdriet
wat ontstoft de puinhoop verdient

toekomstigheden

Zo mooi als gisteren alles leek
schijnt vandaag niets om te geven
leegte leeft nu eenmaal voort
in razend weerschijnen van de dag
die steeds vermag te wanen

in notendop en net uit knop toch ijskoud

de lente speelt een spelletje met mij
zo uit de nacht komt bij 't ontluiken
de nachtvorst nog bij"t ontwaken
sluimerend op het prille groen
waarna de lente zingend verder gaat
ontdooit de dag tot bloeien toe instaat

de gouden leeuw

kijk daar staat ook mijn kapitale fout
op hoge poten mooi weer te spelen
met afrekenen met de oude fnv
waar bonussenbazen gefokt worden
om stinkende geldslinkers te belonen

Het schrijnt te moeten zien
hoe de leeuw van kleur verschiet
het rood tot op het bot
tussen de grote geldstromen
de waal tot kanaalpand verengt

oranje blozend in bonussen
waarop m'n bankrekening
daarop nauwelijks blaakt
maar braakt van onzeker heden

ingegeven door neerlands leeuw
een laf beest dat geldverslindend
tot monster verwordt met links laten
liggen in geld verschieten

waar eerder al een kok vertrok
met achterlaten van de hoop
dat kapitaal niet gekker bekt
met links laten liggen

altijd hoopt het op

er is altijd hoop

gevestigd op

onzekerheid

te vinden

in dat laatste sprankje licht
dat uitsluitend stralend is
zonder zelfs bezinnen

Mooi meegenomen

Achterom gekeken
in vooruit gaan.
langer stil staan
maar toch uitgeweken

levenslang spelen

gewoon doen klopt met jezelf zijn
altijd zwijgen over anders zijn
zit je gegoten als een grimas
op je gezicht gelaatsindrukken
achterlatend nooit
een glimlach laat afvragen waar
tot uitdrukken vreemd gaan met jezelf
een eigen leven leiden gaat

tafeltje

ik dek je af met mos en water
stroom in het hart daar weer van over
een uitgelezen natuur van weten
leven rust in het teer gegeven
wat terloops voor de voeten loopt

Ontsprongen

Net als de dag van gisteren
lag de dag nog als een roofdier op de loer
die gedraaid werd voor de ogen
een adembenemend ogenblik

besluitvaardiger dan de status
die in het wit de pan uitveegde
beleefde een seconde de eeuwigheid
is ontsprongen aan wat moest

gebarsten uit het lijfelijk leven
ligt de smart eens toe die wordt geschreven
van het koren en de kaf het stof dat werd gelezen

Net voorbij mij

Met een blik over mijn schouder
trok ik mezelf af
tot een schuldenlast
die niet te innen was
zag zo wat er achterop lag
zonder enig voorbehoud
van hoe het oponthoud
mij las met tegen-
vallende oogopslag.

Stemmen

Van jongst af fluisteren stemmen
zonder nadenken en zonder woorden
in mijn oren gelijk het fluiten
dat ik ook kan horen

waar veel later
de hand door werd bewogen
tot onversneden taal

te verstaan voor wie niet
luisteren wil maar voelen
zonder weten en zonder verstaan

Een winkelhaak

Dat woord is rijkelijk verkeert
een contaminant maar scherp op snee
het land verdeelt in hoekige rechtlijnigheid

zo dubbelop ook de moraal
uitspreekt met waar en leugen
naast elkaar bestaan vooral
op dagen dat het licht
neerslachtig is

aan het einde van de zin

De komma werd een punt
met meer gezegd gezwegen
geen woorden uitgesproken
taal noch teken viel
af te lezen
het verstaan verstomde
in de regel alles
bleek blanco
het onbeschreven blad
van het hele leven
nooit uit gegeven
of is van de hand gedaan