op handen gedragen

Er loopt een ikfiguur door het landschap, op handen gedragen, met geen antwoorden te verklappen. Moedersziel alleen weet hoe hij zichzelf, als ik, zich moet gedragen.

Niemand taalde naar een schrijfmachine om op te verhalen hoe in de schoot geworpen eenzaam ik al was.

Er vloog een regen kogels door de straten waar iedereen naar uitzag, trefzeker was de kans. Toch raakt niemand, ik die zich in een ander verplaatste, in het bijzonder op mijn gemak.

En op mijn tenen sloop ik uit mezelf eerder weg. Zo bleef niemand achter die ik kende in het opengesteld terrein van analfabeten die nooit luisteren naar een ander die ik ken

en is vermoord.